Travel

Travel
intomytrip119.blogspot.com

domingo, 20 de abril de 2014

The Balance

Nunca me había parado a pensar en las sensaciones que se me despertaban antes de un proyecto, y me doy cuenta que estamos en una sociedad donde cada vez vamos más acelerados y estamos más alejados de nuestra naturaleza y de nosotros mismos, hasta el punto que necesitamos encontrar algo que nos de sentido. Nos enseñe qué papel jugamos en esta rueda que no para de girar. Una sociedad que va tan rápido que no permite asimilar ni saborear las sensaciones que vamos viviendo, puesto que, cuando aún no hemos terminado de una ya llega la siguiente.

Cada vez me resulta menos extraño que haya tanta gente buscándose porque cada vez siento que estamos más perdidos. No hay nada fijo ni estable, hay que adaptarse continuamente a los cambios acelerados y eso no sólo se refleja en los trabajos, en la naturaleza, en las tecnologías, sino sobretodo, en las relaciones interpersonales.

Hay una necesidad de buscar un equilibrio puesto que todo va de un extremo al otro a una velocidad de vértigo que acaba saturando nuestras mentes y en consecuencia, nuestras emociones se ven desbordadas y resulta agotador intentar encontrar esa calma interior tan necesaria para sentirnos felices.

Las personas que somos inquietas de mente y curiosas de espíritu, necesitamos sentirnos útiles, en movimiento y poder crear. La creatividad nos permite expresarnos desde lo más profundo de nuestro ser y es otra forma de sentir el equilibro, la calma y el bienestar.

Este equilibrio o "balance" es la clave para llegar a ese bienestar y paz interior y cada vez somos más los que empezamos a mirar hacia dentro de nosotro mismos. Una manera de poder descubrirse y encontrarse es a través de un viaje. Abandonar el centro de confort para adentrarse en un "no confort zone" desde donde ponernos a prueba. Ahí, donde no hay nada conocido, nada controlado, sin el arrope de los amigos, ni de la família... estando uno mismo es cuando relamente descubres cómo eres, cómo sientes, y lo más importante, los recursos de los que dispones para afrontar las diferentes situaciones que no controlas . 

No me había parado a pensar como lo sentía, simplemente me limitaba a avanzar por inercia. Este viaje que aún no ha ocurrido, ya lo estoy vivendo de manera muy distinta. Tampoco le doy demasiadas vueltas en cómo será, quién conoceré por el camino, qué sentiré... pero es cierto que siento que será una prueba para confiar en mí y  aprender a encontrar el equilibrio y la calma para seguir adelante. Y eso me da una sensación de positivismo, excitación, miedo pero sobretodo, curiosidad, y sin darme cuenta se me pone una sonrisa en los labios que me dice: "adelante! si has llegado hasta aquí es por algo" y sé que cada cosa que vaya pasando tendrá sentido. 

Cada día que pasa, estos días antes, sobretodo, se me dibuja una sonrisa. Que buena onda da sonreir, te cambia el día por completo! Y es porque pienso y me doy cuenta, que si estás abierto a lo que acontece a tu alrededor, todas las señales aparecen super claras, y la vida acaba dándote lo que le pides. Pero hay que darse cuenta de lo que uno está pidiendo!

Y esto me da mucha calma , pues cada día veo más claro que las cosas pasan por un motivo y para aprender y crecer. Hay que dejarse llevar y aceptar. Aprendiendo de cada momento tal y como viene.

Y como decía un sabio: " sometimes, loosing balance for love is part of living the life"

7 comentarios:

  1. Equilibrio!! jajaja. Me alegro de que estes tan feliz y motivada. Seguire tu blog, suerte con el viaje.

    ResponderEliminar
  2. Hola Anónimo? Grácias por tu post! Si puedes deja un nombre así es más personal! 😊

    ResponderEliminar
  3. Obre bé els ulls i sobretot el cor.. Aquest viatge et farà encara més gran! ;-) T'estimu valenta!!!

    ResponderEliminar
  4. Moltes gràcies neni!i sobretot pel teu suport i amor.

    ResponderEliminar
  5. Olé Anna! Gràcies per compartir...en aquest escrit..he ressonat...dooooong!!! La frase em fa pensar en la peli de la Júlia Roberts la de Come, reza, ama... :)

    ResponderEliminar
  6. Olé Anna...gràcies per compartir...la frase del final la vaig sentir a la peli "come, reza, ama"...em va quedar gravada també ;) petonàs

    ResponderEliminar
  7. jo pot-ser hagi arribat tard...o no pugi fer una sortida similar , però si tingués l´ocasió....ho faría!!!!!!!!!!!!! sens dubte.
    PIT i COLLONS....enric.

    ResponderEliminar